مریض الحب یا مولای یھواک
ولا یغشیہ شی غیر لقیاک
کرم کن بر غریباں طاب ھمشاک
ز ہجراں بر لب آمد جانِ غمناک
الا یالیت شعری این القاک

رہے غیر از رہِ عشقت نہ پویم
حدیشے جُز ثنائے تونہ گویم
ز لوحِ قلب نقشِ غیر شویم
بہر جمعتے وصلِ تو جویم
لعل اللہ یجمعنی و ایاک

بدیدارِ تو باشد کے برابر
نظر کردن بخلد پاک منظر
نہ بردارم ز خاک پائے توسر
نعیم خالد اگر گردد میسر
لعمری لا یطیب العیش لولاک

ز خود رفتم کہ  یابم از تو ہستی
چو سایہ ہمرہت باشم دوامی
مرا حاضر حضور خویش یابی
عنانِ عزم ہر سوئے کہ تابی
سوی القب المتیم لیس ماواک

فغانِ و آہ شیون ہا شنیدی
بچشمِ لطف سوئے من نہ دیدی
چرا اے جانِ من از من رمیدی
شدم خاکِ رہِ دامن کشیدی
زمن چوں شاخِ گل حاشاک حاشاک

اگر بر گردن عاشق نہی تیغ
فدائے تیغ گردم سیدی تیغ
بمقصد قتلِ جامی می بَری تیغ
کرم ہائے کنی اللہ ابقاک