مینوں تیرے فراق نے مار سٹیا آجا آجا او جانِ بہار آجا
اینہان ساہواں دا نہیں اتبار کوئی تینوں دیکھ تے لاں اک وار آجا
مالا تیرے پریم دی گل پاکے تیرے رہ وچ سیس نوا بیٹھی
تیرے اون دی خوشی وچ اجے توڑی بیٹھی کرنی آں بار سنگار آجا
تینوں لِکھ لِکھ چٹھیاں پاونی آں دل چیر کے پئ وکھاونی آں
چنّا! دوریاں نوں ہن تے دور کر کے ساری عمر دے لئ اکّو وار آجا
تیری دیدنوں اکھیاں ترس گیاں لکّھاں بدلیان غم دیاں برس گیاں
 تینوں قسم ہے اپنیاں غفلتاں دی میرے کول مِرے غم خوار آجا
آتش ہجردی بدن پئ ساڑدی اے میریاں وسدیاں جھوکاں اجاڑدی اے
دو تِن ہچکیاں رہ گیاں موت وچوں ہن تے جین دے نہیں آثار آجا
آ کے کدی تے پچھ دل اوسدے توں جیہدی آس دی دنیا توں لٹ لیَ اے
کنِّی لمبی اے رات جدائیاں دی مِرے مہربان دلدار آجا
سداحُسن دے بدل گجدے نہیں سدا ظلم دے واجے وجدے نہیں
میریا جگ توں سوہنیا محبوبا ہے نصؔیر ڈاہڈا بے قرار آجا
(عرشِ ناز)