/ Friday, 14 March,2025


سہل باشد خامہ بر قرطاس ِ تِبیاں داشتن





یہ اشعار میں نے

محتری ڈاکٹر سبطِ حسن رضوی کی ایک فارسی تصنیف کی تقریب رُونمائی کے موقع پر کہے۔ یہ تقریب راولپنڈی میں مطابق ۱۹۷۰ء منعقد ہوئی اس وقت میری   عمر ۲۱ سال تھی، اس محفل میں دیگر دانشوروں اور اہل زبان حضرات کے علاوہ مصوّر ِ جذبات جناب جوش ملیح آبادی مرحوم اور میرے بزرگ دوست اور ملک کے نامور نعت گو شاعر جناب حافظ مظہرالدّین صاحب مرحوم بھی جلوہ افروز تھے۔ ان سب حضرات  نے ان اشعار پر مجھے بغیر کسی بُخل کے واد وی اور حق سخن فہمی ادا کیا۔

سہل باشد خامہ بر قرطاس ِ تِبیاں داشتن
مشکل است امّا طبیعت را بجولاں داشتن
نَو عروسِ فکر را دادن قبائے زر نگار
سلسبیلِ نُطق را سر جوشِ طُوفان داشتن
اِمتیازِ اہلِ ہمّت چیست از دُوں ہمّتاں
رائیتِ دانش بدستِ فکر جُنباں داشتن
گوہرِ معنیٰ بر آوردن ز دریائے خِرد
سینہ را گنجینۂ دُر ہائے غلطاں داشتن
خسروِ آفاقِ حکمت رانگوں آور دن است
خاورِ ادراک را اندر گریباں داشتن
ریختن ز انفاس گوہر ہائے عرفاں در کلام
زیرِ لب مثلِ  صدف لؤ لُو و مَر جاں داشتن
آختن شمشیرِ حق در رزمگاہِ کُفر و دیں
وقتِ حق گوئی زباں را تیغِ عُریاں داشتن
از پئے سوزیدنِ خسخانۂ باطل اساس
تابش ِ برق و نگاہِ شعلہ ساماں داشتن
اقتباس از شعلہ رُویاں در ہجُوم ِ تیرگی
توبۂ ژولیدہ را بر طاقِ نسیاں داشتن
رشتۂ اُلفت گُسِستَن یکسر از زُہاّدِ خشک
بامےَ و ساقی و مُطرب عہد و پیماں داشتن
با فغانے کائناتِس عقل را دادن بباد
آتشِ عشقِ بتاں در سینہ پنہاں داشتن
نرم تر بودن بہ اہل ِ دیں ز انفاسِ نسیم
در نبردِ کُفر صد محشر بداماں داشتن
اکتسابِ فیضِ گویائی ز پیرانِ سخن
اِرتباطِ علم با خیلِ جواناں داشتن
امتحان ِفکر کر دن بر عیارِ مطفیﷺ
عقل را پابندِ ارشاداتِ قرآں داشتن
اوّل از قعرِ زمیں بر خاستن با عزم ِ نَو
باز گامے بر سرِ بِرجیس و کیواں داشتن
صحبت ِ اہلِ حرم ور زیدن، امّا گاہ گاہ
از وسیعُ المشربی چشمے بہ رنداں داشتن
باعلی﷜ دل بستن ور فتن بہ منہاجِ حسین﷜
در رگِ جاں گرمی خونِ شہیداں داشتن
سُوئے اربابِ وفا دیدن بہ آداب ِ نیاز
حلقۂ اہلِ محبّت را فروزاں داشتن
در حُضورِ داورِ گیتی بوقتِ التجا
قلب سوزاں، جسم لرزاں، چشم گریاں داشتن
در ہجوم ِ مُلحدانِ عصر و زندیقانِ وقت
با خدا بودن ، نظر بر دین و ایماں داشتن
لازم آمد بہرِ تخلیقِ مضامینِ بلند
طبعِ نیکاں، عقل ِ خاصاں، اصلِ پاکاں داشتن
دُکتر ِ سبطِ حسن رضوی کہ دمسازِ من است
خوش بود ذکرِ کتابش را بعنواں داشتن
شہسوار ِ عرصۂ فکر، آں ادیبِ نامور
چوں انؔیس اُو را روا باشد بچشماں داشتن
جملہ اوصافِ نکوئی در نہادش مستتر
می سزد اُو را قدم بر طُور ِ عرفاں داشتن
مظہر الدّینم﷫ بہ رضوی شد تعارف را سبب
باشد اینجا ذکرِ اُو حرزِ دل و جاں داشتن
ہست اعجازِ نگاہِ حیدرِ ﷜  گردوں جناب
ابرِ دانش را زکلکِ فکر باراں داشتن
نیستی از حلقۂ اربابِ دانش اے نؔصیر
بر تو واجب خویش را چوں عقل پنہاں داشتن
(عرشِ ناز)