منقبت اعلیٰ حضرت شیبہ غوث الثقلین
سید شاہ علی حسین الاشرفی الجیلانی ﷜

شد قبلہ دلم

شد قبلۂ دلم چو بہ کعبہ طواف را
پرنور کردْ اَزْ رُخِ روشن مطاف را

بارید دُر ز نرگس و سیراب تر نمود
گل را و چاہ را و صراحیِ صاف را

اے مہر جلوۂ چو رُخِ مہر ما بکن
ورنہ خجل نشیں کہ چہ حاجت گزاف را

افشاند گل ز لعل و زاں گل بساعتے
بخشید نورِ آئینہِ کوہ قاف را

دل پارہ پارہ کرد خدنگِ نگاہِ یار
ہم تیر او بد بخت لِب ہر شگاف را

آوردۂ ایم کاسۂ سر را بخدمتش
زاں آرزو کہ شکند آں مہ صحاف را

اے دستگیر دستِ نعیمؔ حزیں بگیر
آنجا کہ حزن نیست مر اہلِ عفاف را