سورج عمر تے آس دا ڈُب چلیا کردا اجے وی نہیں سوہنا یار گلّاں
لوک بولیاں مار دے ہر ویلے، کٹّن چھاتی نون وانگ تلوار گلّاں
لیکھاں والیاں نال کیہ رِیس ساڈی، کرے اوہناں دے نال دلدار گلّاں
آجا ساہواں دا نہیں وساہ کوئی بوہے مار بہیے، کرئیے چار گلّاں
واہ واہ ہجر فراق دی آگ ڈاڈھی دُھکّھن دِلاں دے نال سرِ یر وکھرے
ڈاروں و چھڑے پنچھی جیوں ہون زخمی، بھکّھے تسّے تے اُتّوں اسِیر وکھرے
شام پیندیاں ای ڈُب ڈُب آس جاوے لّگن روح تے سوچ نوں تیر وکھرے
ہوندا رہوے جہان وچ ہور سب کُج شالا ہون نہ ویراں تو وِیر و کھرے
پہلے وانگ پتنگ دے ڈور دے کے فیر کٹ کے پتنگ دی کار لُٹیا
دے کے مفت دلاسڑے یاریاں دے اکّو وار تے کیہ لَکّھاں وار لُٹیا
ایسا کرن دی نہیں سی اُمید جس تے اُسے آپ بن کے پہرہ دارلُٹیا
کرئیے شکوہ نصؔیر خزاں دا کیہ ساڈے باغ نوں آپ بہار لُٹیا
تیرے داغِ فراق نوں دل چُمسی لَکّھاں داغ قلب ِ داغدار تے سہی
جاواں تیریاں اداواں دے میں صدقے وگڑی زلف نوں ذرا سنوار تے سہی
تینوں رب نے جے بادِ بہار کیتا ایہو کرم اِس مشتِ غبار تے سہی
تیری تاہنگ اُڈیک نے مار سٹیا کدے آویں ہا بھاویں مزار تے سہی
دونواں اکّھاں نے رو رو کے رہ پائے اوہدی خبر ہوا دی نہیں آئی
ایسا دل دا شہر خموش ہویا کوئی کُوک صدا وی نہیں آئی
رب نے ساہواں دی ڈور دی نہیں کِھچّی مینوں لین قضا وی نہیں آئی
خ خوشیاں تے ہاسیاں نال وسیّں کریں ہار سنگھار، اللہ خوش رکّھی
کِھڑیا رہویں ہمیش گُلاب وانگوں، سدا دیکھیں بہار، اللہ خوش رکّھی
تکّیں سُکھ تے کدی نہ دکھ ہووی، رہوی بخت بیدار، اللہ خوش رکّھی
ساڈے نال جو کیتی آ اوہ جانے ساڈا کیہ اے یار! اللہ خوش رکّھی
شین شرم ناہیں جیہڑی دھرت اُتےّ بن بے شرم اوتھے فیروسنا کیہ
جینوں چار ٹکیاں اُتّے مان اِنّاں واجاں مار اوہدے پِچّھے نسنا کیہ
گل کرے جیہڑا متّھے وٹ پا کے اونوں یار بنا بہتا ہسنا کیہ
جیہڑا نہیں تکدا اوہنوں کیہ تکنا، جیہڑا نہیں پُچھدا اوہنوں دسنا کیہ
الف اج میرے دل دے شہر و چّوں نواں راہی عجیب اَک آلنگھیا
نہیں سی جان پچھان پر کیہ دسّاں کیہ کیہ دس کے ناز و ادا لنگھیا
اوہدے طرزِ خرام دی شان نہ پُچھ پَیر دب کے وانگ صبا لنگھیا
پتہ لگ نہیں سکیا نصؔیر اج تک بندہ لنگھیا کہ آپ خدا لنگھیا
(عرش ناز)
خوش آمدید